ANKARA İÇİN ESKİ BİR ŞİİR

ŞEHİR: IŞIKLARI, YAĞMURU VS.

"Ankara'ya ..."

Islak sokaklarında şehrin
Nice karaltılar gizli
Camda tıpırdayan her damla
Fısıldamakta bir şeyler
Yüreklere seslenen
Ruhumda çınlayan bir çığlık atan şehir
Karanlık ve ıssız ...
Yağmurlar "yıkıyor" şehri
Acıları, yoklukları silmek için
Şehir sessiz, şehir sakin
Kendini dinliyor

Ağla şimdi, hemen !
Gizleme yaşlarını gözlerinin,
Saklama acılarını artık '
Islanmışsın ne çok
Üşüteceksin, üşüteceğiz !
Işıkların solmuş,
Ne o, uykun mu var ?
Kucakla yavrularını
Önce uyut onları
Sonra bak kendine
Korkma artık sen !
Güçlüsün sen, hem de çok
Dön de bak kendine
Gör kendini, bak içine !
Gidemezsin, bir yere kaçamazsın
Kaçamam !

Kaderimiz bir seninle,
Muhtacız birbirimize
Ama sen güçlüsün, ben değil !
Kederler, hüzünler, acılar sende
Sen saklarsın onları,
Sen salarsın üstümüze
Sende mutluluklar, gülücükler
Yağdırırsın onları istersen
Çaresiz değilsin, ey şehir !
Ne o, yalnız mı kaldın ?
Hey, utanma bundan !
Kazanan hep sensin
Yıldızlar senle, ay senle, güneş senle ...
Ben olmasam da !

Karanlıklar, yağmurlar ve sen; şehir
Islanıyorsun şimdi
Kaçacak yerin yok
Sığın kendine
Acı değil bu, yalnız bedel
Öde şimdi !
Yok olmazsın, korkma
Yağmur eritemez seni
Bedel, bu yalnız bedel
Yaptıklarını öde !
Üzdüklerin için,
Sana dargınlar için,
Ya da benim için ...
Işıkların solarken yalnızca ıslan
Islan, ıslan, ıslan !

Şeyda ARIKAN
27.08.1998 - İzmir

(Fotoğraf: Şeyda ARIKAN - Talatpaşa'da Ters Yüz Olmak)