İNANMAK,BEKLEMEK VE SENİN İÇİN BİR SÜRÜ KEŞKE

Uzaklara bakmak istiyorum aklımda hiçbir şey, yanıbaşımda sen. Gözlerini görmek istiyorum ışıl ışıl. Hep inanmadım mı mutluluk gözlerdeki ışıltıdır diye ? Peki öyleyse niye bu bulutlar ? Niye senin baktığın uzaklarda grilikler kol geziyor ? Dünyanın bütün yükünü sırtlanmış gibisin omuzlarına. Haklısın, belki de gibisi bile fazla. Öyle ağır ki ruhunda taşıdığın, sen yine iyi dayanıyorsun. Dertler insanlar için diyorlar.Allah kimseye taşıyabileceğinden fazlasını vermez diyorlar. Birileri zaten hep birşeyler diyor. Ya sen ne diyorsun diye soran var mı ki ? Olsaydı zaten yazılır mıydı bunca ? Gözlerini sımsıkı kapayıp sonra birden açtığında o seni üzenlerin hepsi bitmiş olsun diye hayal ediyorsun biliyorum. Ama, bunu her yaptığında değişen sadece bunu daha önce yapmışlığın oluyor. Durup durup düşünüyorum. Aslında haklısın. Bu kadarı çok. Hem niye yani ? Niye sana ? Niye böyle ? Kusursuz mutluluk isteyen de yok ki ! Birazcık mutluluk da kafi esasında. Hayatın kanunları bizim isteklerimizle yan yana yürümüyor işte. Gel de kızma, gel de sinirlenme. Olacak şey mi bu ? Herkes gibi sor bir kere daha ve yine gelip geldiğin nokta:Rıfat Hazal. Yok mu bu dünyanın adalet duygusunda bir saçmalık ? Dayan, sabret, geçecek. İnanmak lazım biliyorum. Hepsi geçecek. Bütün hepsi düzelecek. Sadece ne kadar dayanabiliriz onu ölçüyor hayat. Hepsi geçecek. Eskisinden de güzel olacak herşey. Ama şimdi, oturduğum şu koltukta ellerim bu satırları yazarken, Shantel'in neşeli Balkan ritimlerini dinler ve biraz keyif ararken kalbimden geçen,keşke bir yolu olsa seni üzen o çok iyi bildiğim tonlarca sıkıntıyı bir kenara çekmenin. Kocaman bir süpürgem olsa temizleyiversem o grilikleri. Üflesem bütün gücümle gitse o bulutlar.Keşke getirebilsem sana o özlediğin günleri,fazladan içine kendimi de katarak. Aşkıma güller açtıran bakışların ışıldasa hep ... Daha yapacak çok şeyimiz var bitanem. Endişe yok,bitecek hepsi. Hep böyle gidecek değil ya ! Ama önce inanacağız, bütün ruhumuzla... Sonrası, sonra !