GECE BAHÇESİ

Bu akşam öylesine yazasım var size ... Hiç bir şey anlatmadan ve bir mesaj vermeye çalışmadan. Yalnızca gecenin karanlığını ve İzmir'imin sıcağını hissettiğim bu güzel balkon akşamında istediğim sadece fısıldamak.
Marcus Aurelius'un Maximus'a "Let us whisper again!" dediği o sahnedeki gibi, sadece fısıldamak. Dedim ya, söyleyecek çok şeyim olsa da bırak kelimelerim aksın karstik bir nehir coşkunluğuyla.
Niye karstik diyeceksen, serde Akdenizlilik var ... Karstik nehirlerin o kendi başına buyruk coşkunluğunu çok sevdiğimden.
Aslında belki benim de akıp gidesim var, bir nehir gibi ya da uçmak için kimseden izin almayan bir kelebek gibi.
Gel gör ki, hayat izin vermiyor bu denli pervasızlığa. Hep var bir şeyler bir yerde seni bekleyen.
Aman olsun be , hayat güzel yine de ... Bu bahçe de hediye olsun benden size ;)