İÇ DÖKME YAZISI...DÖKTÜM İŞTE

Aslında öyle çok kızdım ki ...
Kelimeleri toparlayıp haykırmakta bile zorlanıyorum şu an.
İnsan bir yabancıya çok kızabilir belki ve gerekirse silebilir de, hatta tercih edilir bir durum olmasa da gerekirse hakaret bile edebilir.
Doğru ve meşru bulduğumdan değil, belki de sadece doğal bulduğumdan.
Ama insanın kızdığı, hatta laflarıyla deliye döndüğü ve o an karşısında bulsa bir kaşık suda boğacağı yakınlarından biri olunca pek de böyle yapamıyor işte.
Biliyorum çok soyut bu sözlerim ve ne olduğunu ilk defa çok net anlayamıyorsunuz.
Farkındayım, tamamen iç dökmek için kullanıyorum bu yazıyı. Ama yazmak yüreğin pervasızca akmasıdır bazen. Ben hep buna inandım, şiiriyetim varsa eğer tamamen buradan gelir.
Niye bu kadar bozuldum gene diye soracak olursanız... Çocukluğuna, kadir kıymet bilmezliğine mi vermeli acaba ? Yoksa ne olduğunu bilmeden "ben oldum" deyip ortaya çıkmasına mı ?
Yok işte bunun bir izah tarzı,en iyisi olanı biteni ve belki de yaşanmışları yok saymak.
Nasılsa yok sayıyor birileri ...